Diario de Zdzich

Wielki Piątek, godzina 7:23. Zdzichu jak zwykle odpalił monitoring i zasiadł z kawą z termosu. Ale dziś coś przykuło jego uwagę. Na ekranie dryfowało coś białego i jajowatego. „Bułka?” – pomyślał. „UFO?” – zażartował. Chwilę później przez radiowęzeł poszło: „Zator przy wlocie! I pachnie jak majonez!” Wielkanoc to czas refleksji – ale nie w Czajniku.

Zdzichu i Wielka Łyżka Przepychająca Dziennik Zdzicha – z oczyszczalni, gdzie nic nie działa, ale wszystko jakoś działa. Niektórzy ludzie rodzą się z talentem do wynalazczości. Inni – jak Zdzichu – po prostu mają za dużo czasu, trochę śmieci w szafce i zbyt wielką pewność siebie. Tamtego dnia, kiedy odpływ z osadnika znowu się przytkał,

🧰 Zdzichu i inspektor z miasta Zapisane: 18 kwietnia 2025, godz. 7:13 – przerwa między dmuchawą a bułą z serem. No i przyjechał. Miasto. Białe auto służbowe, na boku herb z orłem bez korony, koszula bielsza niż zło, buty jakby pierwszy raz zeszły z chodnika. Wysiadł, rozejrzał się, zaciągnął powietrzem i już widzę po oczach:

Pozwólcie, że się przedstawię.Zdzisław jestem, ale wołają na mnie Zdzichu. Tylko nie „pan Zdzisław”, bo od razu dostaję wysypki z chlorku. Pracuję na oczyszczalni „Czajnik”, tej przy torach, co to podobno śmierdzi z kilometra, ale ja tam nic nie czuję – może dlatego, że od 20 lat noszę te same gumiaki. Nie jestem żadnym inżynierem,